Πρόγραμμα του Σοσιαλιστικού Κόμματος Κύπρου (ΣΚΚ)
“Η ιστορία όλων των μέχρι τώρα κοινωνιών είναι η ιστορία των ταξικών αγώνων.” (Μανιφέστο του Κομμουνιστικού Κόμματος, Κ. Μαρξ και Φ. Εγκελς)
1.1 Ο Στόχος του ΣΚΚ
Η οικονομική εξέλιξη της καπιταλιστικής κοινωνίας οδηγεί σε χρεοκοπία τη μικρή επιχείρηση που βασίζεται στην ατομική ιδιοκτησία των μέσων παραγωγής. Βάση των φυσικών νόμων, αυτή η εξέλιξη στερεί από τον παραγωγό τα μέσα παραγωγής και τον μετατρέπει σε ακτήμονα προλετάριο – τα μέσα παραγωγής καταλήγουν στο μονοπώλιο ενός σχετικά μικρού αριθμού καπιταλιστών και μεγάλων ιδιοκτητών γης. Η μονοπώληση των μέσων παραγωγής είναι στενά συνδεδεμένη με την απομάκρυνση των μικρών επιχειρήσεων απ’ τις γιγαντιαίες επιχειρήσεις, με την αντικατάσταση των εργαλείων από τις μηχανές και τέλος με την ασυνήθιστη ανάπτυξη της παραγωγικότητας της ανθρώπινης εργασίας. Παρόλα αυτά, όλα τα πλεονεκτήματα αυτού του μετασχηματισμού παραμένουν υπό το μονοπώλιο των καπιταλιστών και των μεγαλοϊδιοκτητών γης. Αυτό σημαίνει αύξηση της ανασφάλειας, φτώχεια, καταπίεση, σκλαβιά, εξαθλίωση και εκμετάλλευση του προλεταριάτου, της μικροαστικής τάξης και φτώχευση της αγροτιάς. Ενώ ο αριθμός των προλεταρίων αυξάνει, επομένως, έτσι κι η στρατιά των ανέργων, η σύγκρουση μεταξύ εκμεταλλευτών και εκματελλευομένων βαθαίνει, η ταξική πάλι μεταξύ αστικής τάξης και προλεταριάτου, η πάλη που χωρίζει τη σύγχρονη κοινωνία σε δυο αντίθετα στρατόπεδα που είναι κοινά σε όλες τις βιομηχανοποιημένες χώρες οξύνεται. Το χάσμα μεταξύ των ιδιοκτητών γης και τον ακτημόνων βαθαίνει περισσότερο απ’ την κρίση του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής που αποτελεί την πηγή του, αυτές οι κρίσεις γίνονται ολοένα και μεγαλύτερες και πιο καταστροφικές κάθε μέρα που περνάει, η γενική ανασφάλεια γίνεται η φυσιολογική κατάσταση της κοινωνίας και δείχνει ότι οι παραγωγικές δυνάμεις της σημερινής κοινωνίας έχουν αναπτυχθεί περισσότερο απ’ ότι απαιτείται γι αυτή την κοινωνία, ότι η ατομική ιδιοκτησία των μέσων παραγωγής έχει γίνει ασύμβατη με την ορθολογιστική χρήση των μέσων παραγωγής και την πλήρη ανάπτυξή τους. Ενώ στο παρελθόν η ατομική ιδιοκτησία των μέσων παραγωγής παρείχε στον παραγωγό την ιδιοκτησία του προϊόντος του, στο παρόν οδηγεί στην στέρηση των μεσαίων αγροτών, των τεχνιτών και των μικροκαταστηματάρχων από τα μέσα παραγωγής τους και την οικειοποίηση του προϊόντος της εργασίας των εργατών απ’ αυτούς που δεν εργάζονται – καπιταλιστές και μεγαλοϊδιοκτήτες γης. Μόνο μέσα απ’ το μετασχηματισμό των μέσων παραγωγής – γη, μεταλλεία, πρώτες ύλες, εργαλεία, μηχανήματα, μέσα μεταφοράς – απ’ την καπιταλιστική ατομική ιδιοκτησία στην κοινωνική ιδιοκτησία και απ’ την εμπορευματική παραγωγή στο σοσιαλιστικό τρόπο παραγωγής δηλαδή για την κοινωνία απ’ την κοινωνία, μπορεί να αφαιρεθεί η πηγή της φτώχειας και της καταπίεσης των εργαζομένων και εργατών, μέσω της συνεχούς ανάπτυξης της παραγωγικότητας της κοινωνικής εργασίας την οποία μέχρι σήμερα εκμεταλλεύονται οι μεγάλες επιχειρήσεις, μπορεί να γίνουν οι πηγές της αρμονικής ευτυχίας και παγκόσμιας ωριμότητας. Η κοινωνική αλλαγή σημαίνει την απελευθέρωση όχι μόνο του προλεταριάτου αλλά επίσης κι όλης της δεινοπαθούσας ανθρωπότητας. Αλλά μόνο η εργατική τάξη μπορεί να το καταφέρει. Διότι όλες οι άλλες τάξεις, παρά τη σύγκρουση που τους διαχωρίζει λόγω των συμφερόντων τους, βρίσκονται στη σφαίρα της ατομικής ιδιοκτησίας των μέσων παραγωγής κι έχουν κοινό στόχο την διατήρηση των θεμέλιων της σημερινής κοινωνίας. Η πάλη της εργατικής τάξης ενάντια στην καπιταλιστική τάξη είναι αναγκαία μια πολιτική πάλη. Η εργατική τάξη δεν μπορεί να φέρει εις πέρας τους οικονομικούς της αγώνες και οικονομική οργάνωση χωρίς πολιτικά δικαιώματα. Η τάξη δεν μπορεί να πετύχει τον μετασχηματισμό των μέσων παραγωγής σε κοινωνική ιδιοκτησία χωρίς να καταλάβει την πολιτική εξουσία. Η Κύπρος έχει επίσης ενταχθεί στον καπιταλιστικό τρόπο παραγωγής ο οποίος έχει γεννηθεί στην Ευρώπη και εξαπλώθηκε σ’ όλο τον κόσμο. Όλες οι αντιθέσεις του ιμπεριαλιστικού-καπιταλισμού αντανακλούνται ελάχιστα στην καπιταλιστική κοινωνία της Κύπρου σήμερα. Ο ανταγωνισμός μεταξύ αστικής τάξης και προλεταριάτου, οι αντιδραστικές εθνικές αντιπαραθέσεις οι οποίες προκαλούνται απ’ τη σύγκρουση συμφερόντων ανάμεσα σε ντόπιες και ξένες αστικές τάξεις και το εθνικό ξεκαθάρισμα αποτελούν μέρη της καθημερινής εικόνας του σήμερα. Στον αγώνα τους για εκμετάλλευση, διατήρηση και διεύρυνση των σφαιρών επιρροής τους, με τη συνέχιση της χρήσης των θεωριών της “μητέρας-πατρίδας” – Ένωσης (Ένωση με την Ελλάδα) και Ταξίμ (Διχοτόμηση) και συνθήματα αυτοδιάθεσης, η Ελληνοκυπριακή και Τουρκοκυπριακή αστική τάξη οδηγούν τις μάζες στην κατεύθυνση των συμφερόντων τους, στη βάση του εθνικισμού-σοβινισμού οργανώνουν σφαγή και εθνικό ξεκαθάρισμα και συνεπώς, εφαρμόζουν πιο αποτελεσματικά την πολιτική της ιμπεριαλιστικής εκμετάλλευσης. Οι αντιπαραθέσεις του 1955-1959, 1963-1964, 1967, το ελεγχόμενο απ’ τη CIA φασιστικό πραξικόπημα του 1974 και η κατοχή του νησιού απ’ τον ιμπεριαλιστικό Τουρκικό στρατό έφερε σειρά καταπιέσεων και στερήσεων. Η αυτοδιάθεση της αστικής τάξης δεν είναι τίποτε άλλο από αντιδραστική και ιμπεριαλιστική αυτοδιάθεση. Η Τουρκική και Τουρκοκυπριακή αστική τάξη σκοπεύουν να αλλάξουν τη δημογραφική δομή του νησιού με την εγκατάσταση αποικιακού πληθυσμού από την Τουρκία, αναγκάζοντας τους Τουρκοκύπριους εργάτες, φτωχούς αγρότες και εργαζόμενους να μεταναστεύσουν στην Ευρώπη, και συνεπώς να επιτύχουν το Ταξίμ (διχοτόμηση) μέσω της πολιτικής, πολιτιστικής και οικονομικής αφομοίωσης του πληθυσμού του νησιού. Με τον ίδιο τρόπο, με την πολιτική της “Ανεξάρτητης Κύπρου” η Ελληνοκυπριακή αστική τάξη στοχεύει να εξολοθρεύσει τους Τουρκοκύπριους απ’ το νησί με στόχο την απόκτηση της πολιτικής ηγεμονίας της Κύπρου. Ο ιμπεριαλισμός, προκειμένου να υλοποιήσει τους στόχους του, δωροδοκεί (προαγωγές κτλ) μέρος του ανώτερου στρώματος της εργατικής τάξης, χρησιμοποιώντας το για τους δικούς του σκοπούς και αποτρέποντας την αγωνιστική οργάνωση του προλεταριάτου. Γι αυτό το λόγο, το μόνο ισχυρό επαναστατικό κόμμα του προλεταριάτου μπορεί να είναι μόνο το Σοσιαλιστικό Κόμμα. Ο κύριος στόχος του ΣΚΚ είναι να φέρει τη συνειδητοποίηση και την ενότητα στην πάλη της εργατικής τάξης και να διασφαλίσει ότι παίρνει τον αναγκαίο δρόμο για να επιτύχει τους στόχους της προσφέροντας την καθοδήγησή του σ’ αυτή. Συνηγορώντας και διαδίδοντας τον επαναστατικό διαλεκτικό υλισμό των Μαρξ και Έγκελς και χρησιμοποιώντας τον ως επαναστατική μέθοδο για κατανόηση της πραγματικότητας, με μια αντίληψη για τον επαναστατικό μετασχηματισμό αυτής της πραγματικότητας, το Κόμμα μας παλεύει ενάντια σε κάθε μορφή της αστικής φιλοσοφίας και ενάντια σε κάθε μορφή θεωρητικού και πρακτικού οπορτουνισμού. Ξεσκεπάζει κάθε μορφή του δόγματος της “ταξικής ειρήνης” και τις δραστηριότητες του οπορτουνισμού.
1.2 Η άποψη του ΣΚΚ για την Παγκόσμια Κατάσταση
Η περίοδος του βιομηχανικού καπιταλισμού υπήρξε κυρίως, μια περίοδος “ελεύθερου ανταγωνισμού”, μια περίοδος σχετικά ομαλής εξέλιξης και επέκτασης του καπιταλισμού σ’ ολόκληρο τον κόσμο, όταν οι μέχρι τώρα μη κατεχόμενες αποικίες μοιράστηκαν και κατακτήθηκαν από ένοπλες δυνάμεις, μια περίοδος συνεχούς ανάπτυξης των εγγενών αντιθέσεων του καπιταλισμού, αδιάκοπα αναπτυσσόμενων και το μεγάλο βάρος το οποίο έπεφτε κυρίως στη συστηματικά λεηλατούμενη, συντριμμένη και καταπιεσμένη αποικιακή περιφέρεια. Προς τις αρχές του 20ου αιώνα, αυτή η περίοδος αντικαταστάθηκε απ’ την περίοδο του ιμπεριαλισμού, ενώ ο καπιταλισμός αναπτυσσόταν σπασμωδικά και με συγκρούσεις, ο ελεύθερος ανταγωνισμός παραχώρησε ραγδαία τη θέση του στο μονοπώλιο, όλα τα μέχρι πρότινος “διαθέσιμα” αποικιακά εδάφη είχαν μοιραστεί και η πάλη για την ανακατανομή των αποικιών και των σφαιρών επιρροής αναπόφευκτα άρχισαν να προσλαμβάνουν κυρίως τη μορφή αγώνες με τη δύναμη των όπλων. Συνεπώς, η πλήρης ένταση και η πραγματικά παγκόσμια έκταση των αντιθέσεων του καπιταλισμού αποκαλύφθηκαν πιο πρόστυχα στην εποχή του ιμπεριαλισμού (χρηματιστικού καπιταλισμού), η οποία από ιστορικής απόψεως, είναι μια νέα μορφή καπιταλισμού, ένα νέο σύστημα σχέσεων μεταξύ των διαφόρων τμημάτων της παγκόσμιας καπιταλιστικής οικονομίας και μια αλλαγή στη σχέση ανάμεσα στις κύριες τάξεις της καπιταλιστικής κοινωνίας. Αυτή η νέα ιστορική περίοδος παγιώθηκε ως αποτέλεσμα της λειτουργίας των κύριων δυναμικών νόμων της καπιταλιστικής κοινωνίας. Εκπήγασε απ’ την ανάπτυξη του βιομηχανικού καπιταλισμού και αποτελεί την ιστορική συνέχεια του τελευταίου. Όξυνε τις εκδηλώσεις όλων των θεμελιωδών τάσεων και δυναμικών νόμων της καπιταλιστικής ανάπτυξης, όλων των θεμελιωδών της αντιθέσεων και ανταγωνισμών. Ο νόμος της συγκέντρωσης και συγκεντροποίησης του κεφαλαίου οδήγησε στο σχηματισμό ισχυρών συνεργασιών (καρτέλ, συνδικάτα, τραστ), σε νέες μορφές γιγαντιαίων συνδυασμών επιχειρήσεων, συνδεδεμένων σε ένα σύστημα με τις τράπεζες. Η συγχώνευση του βιομηχανικού και του τραπεζικού κεφαλαίου, η απορρόφηση της μεγάλης ιδιοκτησίας γης σε ένα γενικό σύστημα καπιταλιστικού οργανισμού και ο μονοπωλιακός χαρακτήρας αυτής της μορφής καπιταλισμού μεταβίβασε την εποχή του βιομηχανικού κεφαλαίου στην εποχή του χρηματιστικού κεφαλαίου. Η περίοδος του “ελεύθερου ανταγωνισμού” του βιομηχανικού καπιταλισμού που αντικατέστησε το φεουδαρχικό μονοπώλιο με το μονοπώλιο του εμπορικού κεφαλαίου, μετασχηματίστηκε στο μονοπώλιο του χρηματιστικού κεφαλαίου. Καθώς καπιταλιστικοί μονοπωλιακοί οργανισμοί εκπηγάζουν απ’ τον ελεύθερο ανταγωνισμό, χωρίς να εξαλείφουν τον ανταγωνισμό, αλλά συνυπάρχουν μαζί του και τον περιτριγυρίζουν, συνεπώς δίνουν αφορμή σε μια σειρά από εξαιρετικά μεγάλους και οξείς ανταγωνισμούς, τριβές και συγκρούσεις. Η αυξανόμενη χρήση μοντέρνων μηχανημάτων, του αυτοματισμού, και εκτεταμένης κατανάλωσης ενέργειας (ηλεκτρισμός, φυσικό αέριο, πετρέλαιο, άνθρακας, κτλ) είχε ως αποτέλεσμα υψηλότερη οργανική σύνθεση του κεφαλαίου και την συνεπακόλουθη μείωση του ποσοστού κέρδους. Τα κέρδη είναι ισορροπημένα μέσω μέγιστων μονοπωλιακών τιμών. Αλλά, η ανισόμετρη ανάπτυξη του καπιταλισμού οδηγεί στο νέο μοίρασμα της παγκόσμιας καπιταλιστικής αγοράς. Ενώ κάποιες απ’ τις παλιές ιμπεριαλιστικές χώρες κρατούν υπό τον έλεγχό τους τις βασικές πηγές των πρώτων υλών κι έχουν την πρώτη θέση στην εξαγωγή κεφαλαίου, κάποιες άλλες ιμπεριαλιστικές χώρες εισέρχονται στον ανταγωνισμό με την βιομηχανική τους παραγωγή και εξαγωγή κεφαλαίου. Ο μονοπωλιακός καπιταλισμός κάνει το ξαναμοίρασμα της παγκόσμιας αγοράς και των πηγών πρώτων υλών για εξαγωγή του κεφαλαίου και μέγιστου κέρδους, αναπόφευκτη. Το μοίρασμα γίνεται κάποτε μέσω συμφωνιών, ομαδοποιήσεων ανάμεσα στους ιμπεριαλιστές, μποϋκοτάζ, δασμούς, εξαιρετικά μεγάλη μείωση των τιμών των προϊόντων (dumping), απειλές, τοπικούς πολέμους και απευθείας πολέμους ανάμεσα στους ιμπεριαλιστές. Μέχρι αυτό το σημείο, ο ιμπεριαλισμός βελτιώνει συνεχώς τα μέσα μαζικής καταστροφής και δεν διστάζει καθόλου να τα χρησιμοποιήσει. Ο Πρώτος και ο Δεύτερος Ιμπεριαλιστικός Πόλεμος και ο συνεχής εκσυγχρονισμός των όπλων δείχνει ξεκάθαρα τη βαρβαρότητα και την καταστροφική δύναμη του ιμπεριαλισμού. Τα συμφέροντα της εργατικής τάξης είναι τα ίδια σε όλες τις χώρες όπου υπερισχύει ο καπιταλιστικός τρόπος παραγωγής. Ενόσω επεκτείνεται το διεθνές εμπόριο και η παραγωγή για την παγκόσμια αγορά αναπτύσσεται, η κατάσταση των εργατών σε μια χώρα εξαρτώνται ολοένα και περισσότερο από την κατάσταση των εργατών σε άλλες χώρες. Ως εκ τούτου, η απελευθέρωση της εργατικής τάξης είναι ο κοινός στόχος όλων των εργατών του κόσμου. Όντας συναισθανόμενοι αυτής της πραγματικότητας και στην χώρα μας, τα συμφέροντα της εργατικής τάξης ανεξαρτήτως της εθνικότητας των εργατών είναι σε πλήρη ενότητα με όλους τους Κύπριους εργάτες που έχουν ταξική συνείδηση και με όλους τους εργάτες των άλλων χωρών. Το Κόμμα μας θα παλέψει για την εξάλειψη της ταξικής ηγεμονίας και των τάξεων καθαυτών, για ίσα δικαιώματα για όλους ανεξάρτητα απ’ το φύλο ή τη φυλή. Ως απόρροια αυτών των ιδεών, το Κόμμα μας θα παλέψουν ενάντια σε κάθε τύπο εκμετάλλευσης και καταπίεσης των μισθωτών εργαζομένων. Η εγκαθίδρυση της εξουσίας του κεφαλαίου στην Ένωση των Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών, στη Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας και στις άλλες χώρες του Σοσιαλιστικού μπλοκ άνοιξε βαθιές πληγές και δημιούργησε απογοήτευση ανάμεσα στις τάξεις των επαναστατικών και σοσιαλιστικών δυνάμεων. Η ιμπεριαλιστική αστική τάξη διαδίδει την αντίληψη ότι ο κομμουνισμός είναι νεκρός και ο Μαρξισμός-Λενινισμός απαρχαιωμένος. Το ΣΚΚ δεν θεωρεί πως ο καπιταλισμός αποτελεί τον τελευταίο σταθμό της φυσικής ιστορικής εξέλιξης της ανθρωπότητας. Η παλινόρθωση του καπιταλισμού στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες δεν αποδεικνύει το θάνατο του Μαρξισμού-Λενινισμού. Αντιθέτως, δείχνει την αύξηση των επιθέσεων της ιμπεριαλιστικής αστικής τάξης που θέλει να καταστρέψει τη δύναμη του Μαρξισμού-Λενινισμού. Αυτή η πραγματικότητα δείχνει ότι το διεθνές προλεταριάτο και οι δυνάμεις που συνδέονται με αυτό, έχουν δεχθεί μια προσωρινή ήττα απ’ το διεθνές κεφάλαιο. Αυτή η προσωρινή ήττα έχει προκαλέσει ένα πισωγύρισμα της ταξικής πάλης ενάντια στον καπιταλισμό σ’ όλο τον κόσμο. Παρόλα αυτά έχει οξύνει ακόμη περισσότερο τις ταξικές αντιθέσεις, την αντίθεση μεταξύ κεφαλαίου και εργασίας. Ως αποτέλεσμα αυτού, η πάλη του προλεταριάτου αυξάνεται κι αναπτύσσεται σ’ όλο τον κόσμο. Το διεθνές κεφάλαιο προσπαθεί να αυξήσει τη δύναμή του μέσω σειράς συμφωνιών (ΔΝΤ, Παγκόσμια Τράπεζα, ΠΟΕ) ενάντια στο προλεταριάτο. Μόνο η παγκόσμια προλεταριακή επανάσταση μπορεί να ανατρέψει την συνεχώς αυξανόμενη δύναμη του παγκόσμιου κεφαλαίου. Τα βασικά καθήκοντα όλων των αφοσιωμένων στο σοσιαλισμό ατόμων, ομάδων και κομμάτων είναι να φέρουν τη συνειδητοποίηση στις μάζες, να ξεμπροστιάσουν όλα τα κόλπα της διπλωματίας των καπιταλιστικών-ιμπεριαλιστικών χωρών στις μάζες, να ξεμπροστιάσουν όλες τις αλήθειες των βρόμικων κόλπων όλων των σύμμαχων ιμπεριαλιστικών κρατών και αυτών που παίζουν είτε ένα άμεσα ρόλο χωροφύλακα, ως συνέταιροι, σύμμαχοι και οικονομική υποστηρικτές των εγκλημάτων τους.
Το Σοσιαλιστικό Κόμμα Κύπρου θα γίνει η φωνή των Κυπρίων σοσιαλιστών σ’ αυτή την πάλη
Οι σοσιαλιστές δεν ξεγελιούνται απ’ αυτές τις λαθεμένες, στενόμυαλες και ανόητες ουτοπίες όπως “δίκαια και ειρηνική” καπιταλιστική ανάπτυξη και “Νέα Τάξη Πραγμάτων”. Παλεύουν ενάντια σε κάθε καπιταλιστική κοινωνία μιας και γνωρίζουν πως μόνο το επαναστατικό διεθνές προλεταριάτο συνηγορεί την ειρήνη και την ελευθερία. Κατανοώντας το αυτό, το ΣΚΚ θα γίνει ο υποστηρικτής και θα θέση σε πράξη την ιδέα της διεθνούς δράσης αντί του διεθνούς πασιφισμού. Η ταξική πάλη των εργατών όλων των εθνικοτήτων στη χώρα μας και στις άλλες χώρες σ’ όλο τον κόσμο για τον ίδιο στόχο, το σοσιαλισμό, ενάντια στις δικές τους άρχουσες τάξεις θα είναι η μεγαλύτερη και πραγματική τους υποστήριξη. Η περιορισμένη αστική δημοκρατία ταίριαζε στον προμονοπωλιακό καπιταλισμό όπου ο ελεύθερος ανταγωνισμός ήταν κυρίαρχος. Ο Ιμπεριαλισμός όπου τα μονοπώλια είναι κυρίαρχα χαρακτηρίζεται από τη μετάβαση από τη δημοκρατία στην πολιτική αντίδραση στην εσωτερική και εξωτερική πολιτική των αστικών κρατών. Η πολιτική αντίδραση είναι ένα απ’ τα χαρακτηριστικά του ιμπεριαλισμού καθ’ όλη την πορεία του. Οι διευθυντές των μονοπωλίων ή οι λακέδες τους παίρνουν σημαντικές θέσεις συνολικά στο κρατικό μηχανισμό. Υπό τις συνθήκες του ιμπεριαλισμού οι κυβερνήσεις έρχονται στην εξουσία όχι απ’ το λαό αλλά αντιθέτως, απ’ το πανίσχυρο χρηματιστικό κεφάλαιο. Προκειμένου να ισχυροποιήσουν την εξουσία τους, οι αντιδραστικές μονοπωλιακές κλίκες προσπαθούν να καταργήσουν τα δημοκρατικά δικαιώματα των εργαζόμενων μαζών τα οποία έχουν κερδηθεί με μακροχρόνιους σκληρούς αγώνες. Αυτό υποχρεώνει τις μάζες στην ισχυροποίηση του αγώνα τους για δημοκρατία με κάθε τρόπο ενάντια στον ιμπεριαλισμό και την αντίδραση. “Ο καπιταλισμός γενικά και ο ιμπεριαλισμός ειδικά, μετατρέπουν τη δημοκρατία σε αυταπάτη – μέσω την ίδια στιγμή που ο καπιταλισμός θέτει σε κίνδυνο τη δημοκρατική φιλοδοξία στις μάζες, δημιουργεί δημοκρατικούς θεσμούς, επιδεινώνει τον ανταγωνισμό ανάμεσα στην άρνηση του ιμπεριαλισμού για δημοκρατία και τη μάζα που αντιπαλεύει για δημοκρατία.” (V.I. Lenin, Reply to Kievsky (Y. Pyatakov), August-September 1916, Collected Works, Volume 23, August 1916-March 1917, Lawrence & Wishart, Progress Publishers, Fourth Printing 1977) Στην εποχή του ιμπεριαλισμού, η πάλη των πλατιών μαζών του λαού οδηγούμενες απ’ την εργατική τάξη ενάντια στην αντίδραση, η οποία δημιουργείται απ’ τα μονοπώλια, έχει τεράστια σημασία. Η ήττα των σχεδίων των επιθετικών δυνάμεων του ιμπεριαλισμού ενάντια στον άνθρωπο, τα οποία βρίσκονται συνεχώς σε λειτουργία για να προετοιμάσουν νέα βαριά δεινά και πολεμικές καταστροφές στους λαούς, εξαρτάται απ’ τη δράση, οργάνωση και αποφασιστικότητα των λαϊκών μαζών.
1.3 Η Νίκη του Σοσιαλισμού είναι Αναπόφευκτη
Η πρωτόγονη κομμουνιστική κοινωνία καταργήθηκε απ’ την ταξική κοινωνία μέσω της σκλαβιάς ανθρώπου από άνθρωπο. Απ’ την άλλη, η εξέλιξη της φυσικής ιστορικής ανάπτυξης, έχει μπει σε μια διαδικασία όπου η ταξική κοινωνία με τη σειρά της θα καταργηθεί από ένα νέο πολιτισμό, δημιουργία της κομμουνιστικής κοινωνίας μέσω της σκλαβιάς της μηχανής από τον άνθρωπο. Συγκεκριμένα, η βάση αυτής της κοινωνίας υπάρχει. Τα ΜΙΚΡΟΤΣΙΠ… Η ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων, ειδικά η ανάπτυξη των μέσων παραγωγής, επίσης οδηγεί στην αλλαγή των παραγωγικών σχέσεων στην κοινωνία. Η μηχανική παραγωγή η οποία αναπτύχθηκε με την Βιομηχανική Επανάσταση τον 18ο αιώνα, επέβαλε στην κοινωνία τους όρους για το μετασχηματισμό των καπιταλιστικών σχέσεων παραγωγής σε σοσιαλιστικές σχέσεις παραγωγής. Η Μεγάλη Οκτωβριανή Σοσιαλιστική Επανάσταση ήταν το αποτέλεσμα αυτής της αναγκαιότητας. Αλλά, ως αποτέλεσμα της ελικοειδούς ανάπτυξης της ιστορίας, έχουμε γίνει μάρτυρες όχι μόνο της καπιταλιστικής παλινόρθωσης στην ΕΣΣΔ αλλά την ίδια στιγμή τη ζωή του παγκόσμιου καπιταλισμού να επεκτείνεται τεχνητά. Η σάπια μυρωδιά του καπιταλισμού που βρίσκεται σε σήψη εξαπλώθηκε σ’ όλο τον κόσμο. Προκειμένου να επιζήσει, ο ετοιμοθάνατος καπιταλισμός καταστρέφει και αιματοκυλάει όλο τον κόσμο με την επιθετικότητά και την ακόρεστη επιθυμία του για κέρδος, την ίδια στιγμή, ο καπιταλισμός έχει επίσης δημιουργήσει την απαραίτητη βάση, την τεχνολογική βάση για την κομμουνιστική κοινωνία. Πως μπορεί να εξηγηθεί αυτό το αποτέλεσμα το οποίο φαίνεται αντιφατικό; Η εξήγησή του είναι πιθανή με την κατανόηση του βασικού οικονομικού νόμου του καπιταλισμού. Ο βασικός οικονομικός λόγος του καπιταλισμού είναι η εκμετάλλευση της υπεραξίας. Μπορεί μόνο να ιδιοποιηθεί τα κέρδη απ’ την εκμετάλλευση της υπεραξίας. Προκειμένου να μεγιστοποιήσει το κέρδος, ο καπιταλισμός ανοίγει την πόρτα σε νέες τεχνολογικές καινοτομίες. Εάν οι τεχνολογικές καινοτομίες δεν αποδώσουν περισσότερα κέρδη, τότε ο καπιταλισμός αρκείται στη χρήση χειρονακτικής εργασίας. Απ’ την άλλη, ο σοσιαλισμός έχει το δικό του βασικό οικονομικό νόμο. Αυτός ο νόμος μπορεί να εξηγηθεί ως εξής: Η εξασφάλιση της μέγιστης ικανοποίησης των συνεχώς αυξανόμενων υλικών και πολιτιστικών αναγκών όλης της κοινωνίας μέσω της συνεχούς επέκτασης και τελειοποίησης της σοσιαλιστικής παραγωγής στη βάση ανώτερων τεχνικών. Εν συντομία, αντί για μέγιστα κέρδη – μέγιστη ικανοποίηση των υλικών και πολιτιστικών αναγκών της κοινωνίας, αντί για ανάπτυξη της παραγωγής με διακοπές της συνέχειας από ραγδαία ανάπτυξη (boom) σε κρίση και από κρίση σε ραγδαία ανάπτυξη – αδιάκοπη επέκταση της παραγωγής, αντί για περιοδικές διακοπές στην τεχνική ανάπτυξη, συνοδευόμενων με καταστροφή των παραγωγικών δυνάμεων της κοινωνίας – μια αδιάσπαστη διαδικασία τελειοποίησης της παραγωγής στη βάση ανώτερων τεχνικών. Αυτό είναι πιθανό και η πραγματοποίησή του αναπόφευκτη.
1.4 Μικροτσίπ και Κομμουνιστική Κοινωνία
Η ενεργειακή δύναμη της μοντέρνας παραγωγικής διαδικασίας είναι ο ηλεκτρισμός. Παράγεται σε τεράστιες ποσότητες σε τεράστια ενεργειακά εργοστάσια κάθε είδους και αυτά ενοποιούνται σε ένα εθνικό / διεθνές δίκτυο. Αυτό, από μόνο του παρέχει μια εθνική-διεθνή αλληλοσύνδεση της παραγωγικής διαδικασίας, και συνεπώς, από μόνο του, δείχνει την ανάγκη για εθνικό/διεθνή σχεδιασμό όλων των αλληλοσυνδεόμενων παραγωγικών διαδικασιών. Τα μικροτσίπ μπορεί να οδηγήσει αυτή την εξέλιξη στα άκρα. Πρώτα απ’ όλα, σε όλες τις ξεχωριστές βιομηχανικές επιχειρήσεις, η όλη διαδικασία αποθήκευσης των πρώτων υλών, η σχεδίαση του προϊόντος, η παραγωγή και η αποθήκευση του τελικού προϊόντος γίνεται μια συνεχής, αυτοματοποιημένη διαδικασία. Αυτό είναι ήδη μια πραγματικότητα στις περισσότερες επιχειρήσεις του κόσμου. Ακριβώς όπως το μικροτσίπ μας παρέχει ένα μέσο να κάνουμε την παραγωγική διαδικασία συνεχή και αυτοματοποιημένη, επίσης μας παρέχει ένα μέσο για να κάνουμε όλη την εθνική-διεθνή παραγωγική διαδικασία μια συνεχή, αυτοματοποιημένη διαδικασία με το να συνδέσει όλα τα συστατικά της παραγωγικής διαδικασίας. Ο βασικός στόχος της παραγωγής πρέπει να είναι η ικανοποίηση των ανθρωπίνων αναγκών. Η παραγωγή αποκομμένη απ’ αυτό το στόχο είναι υποχρεωμένη να εξαλειφθεί από το πρόσωπο της γης. Τώρα είναι δυνατό να σχεδιαστούν κεντρικά όλες οι ανάγκες της ανθρωπότητας στον κόσμο, σε μια μόνο αυτοματοποιημένη διαδικασία, διεξήγαγε την παραγωγή με συνεχή ανάπτυξη της τεχνολογίας. Το μικροτσίπ όπως ο ηλεκτρισμός, η οικουμενικότερη εφεύρεση όλων των εποχών, είναι μια εξαιρετική καινοτομία που μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε όλους τους τομείς της ζωής, χάρη στην ικανότητά τους να επεξεργαστούν πληροφορίες και να επικοινωνούν μέσω οπτικών ινών και δορυφόρων, μπορούν να χρησιμοποιηθούν σε όλες της πτυχές της ζωής. Το μικροτσίπ όχι μόνο μας παρέχει τα μέσα για να σχεδιάσουμε εθνικά-διεθνή την παραγωγική-διανεμητική διαδικασία, αλλά επίσης παρέχει όλα τα μέσα για κοινωνική εκπαίδευση. Όλοι μπορούν να έχουν μια Βρετανική Βιβλιοθήκη και τα καλύτερα μυαλά του κάθε κλάδου ως διδάσκοντες μέσω του Ίντερνετ, “των λεωφόρων των πληροφοριών”. Όλοι μπορούν να επικοινωνήσουν μεταξύ τους για να ανταλλάξουν πληροφορίες και να συνεργαστούν στη λύση επιστημονικών-τεχνικών προβλημάτων όπως επίσης για να ελέγξουν την παραγωγή και την κατανάλωση για το κάθε τι και τα πάντα. Συνεπώς, η ανάπτυξη της επιστημονικής-τεχνολογικής γνώσης προσλαμβάνει ένα τεράστιο ρυθμό, ενώ η διανοητική ανάπτυξη του κάθε ατόμου είναι εξασφαλισμένη, επίσης ο αναγκαίος χρόνος που απαιτείται για την ανάπτυξή του στη σφαίρα της γνώσης, του αθλητισμού κτλ είναι επιβεβαιωμένη. Σύμφωνα με το Λένιν, Σοσιαλισμός = δικτατορία του προλεταριάτου + εξηλεκτρισμός. Ο εξηλεκτρισμός ενοποιεί την παραγωγή. Αντικαθιστά τις ξεχωριστές παραγωγικές μονάδες με τις δικές τους πηγές ενέργειας με παραγωγικές μονάδες που λειτουργούν με ηλεκτρισμό. Αποτελεί το τεχνολογικό ισοδύναμο του οικονομικού σχεδιασμού που ενοποιεί τις ξεχωριστές μονάδες παραγωγής. Ο εξηλεκτρισμός όλης της χώρας μας δίνει ενοποιημένη παραγωγή μηχανών, αυτό σε συνάρτηση με την ενοποιημένη πολιτική εξουσία του προλεταριάτου μας δίνει τον κομμουνισμό. Τώρα, η συνάρτηση της διαδικασίας του εξηλεκτρισμού με τα ΜΙΚΡΟΤΣΙΠ, η υποδομή της τάξης της κομμουνιστικής κοινωνίας είναι πλέον απολύτως προετοιμασμένη. Το υπάρχον σύστημα διανομής των αγαθών απέχει μακράν απ’ τις ανάγκες της κοινωνίας. Είναι απαρχαιωμένο και άχρηστο. Η ανθρωπότητα αναπόφευκτα θα αντικαταστήσει αυτή την άχρηστη κοινωνία στο κοντινό μέλλον.
Η Νέα Παγκόσμια Τάξη θα είναι η Κομμουνιστική Τάξη.
Το Ελάχιστο και το Μέγιστο Πρόγραμμα
Ο απώτερος σκοπός του Κόμματός μας είναι να πραγματοποιήσει την τάξη της κομμουνιστικής κοινωνίας όπου δεν υπάρχει καταπίεση μιας τάξης από μια άλλη, όπου οι τάξεις έχουν εξαλειφθεί και το κράτος έχει μαραθεί, όπου τα σύνορα της γης έχουν εξαφανιστεί, κάθε είδους διακρίσεις βάση της φυλής, του έθνους, της γλώσσας και των πεποιθήσεων έχουν πάψει και όπου η αρχή “απ’ τον καθένα ανάλογα με τις δυνατότητές του στον καθένα ανάλογα με τις ανάγκες του” εφαρμόζεται στην πράξη. Το Κόμμα μας πιστεύει ότι η ανθρωπότητα έχει τις αναγκαίες ικανότητες και υποδομή για να οργανώσει μια τέτοια κοινωνική τάξη. Το Κόμμα μας είναι αφοσιωμένο ολόψυχα στο ιδεώδες του κομμουνισμού. Ως μεταβατικούς στόχους πριν τη μετάβαση στην κομμουνιστική κοινωνία, το Κόμμα μας έχει ορίσει την επίτευξη της ανεξαρτησίας της χώρας μας και τη δημοκρατία μέσω της αντιιμπεριαλιστικής επανάστασης και χωρίς διακοπή την εγκαθίδρυση της σοσιαλιστικής τάξης η οποία είναι η τελευταία μορφή ταξικής κοινωνίας. Αυτοί οι στόχοι έχουν καθοριστεί ως ΤΟ ΕΛΑΧΙΣΤΟ ΚΑΙ ΤΟ ΜΕΓΙΣΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ του Κόμματός μας.
2.1 ΤΟ ΕΛΑΧΙΣΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΜΑΣ
2.1.1. Η Λύση: Κυβέρνηση Αντιιμπεριαλιστικού Ενωμένου Μετώπου
Στις συνθήκες όπου οι συγκρούσεις συμφερόντων των μεγάλων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων απ’ τη μια και των συγκρούσεων συμφερόντων των περιφερειακών και τοπικών αστικών τάξεων απ’ την άλλη διασυνδέονται σ’ αυτό το μικρό νησί, ενόσω η κυριαρχία της αστικής τάξης και της πολιτικής διατήρησης των συμφερόντων των μεγάλων και περιφερειακών δυνάμεων στο νησί μας συνεχίζεται, η οργάνωση μιας ειρηνικής και υποστηρικτικής σχέσης μεταξύ Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων είναι αδύνατη. Η λύση του Κυπριακού Προβλήματος είναι αδύνατη. Ως εκ τούτου το πρόγραμμα του ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ προτείνει την ήττα της τοπικής αστικής τάξης σ’ όλη την Κύπρο και το σπάσιμο της ιμπεριαλιστικής αλυσίδας στην Κύπρο ως όρο για τη λύση του Κυπριακού Προβλήματος και σε συμφωνία με αυτό, την εφαρμογή του ακόλουθου προγράμματος σ’ όλη την Κύπρο με το οποίο είναι δυνατόν να λυθεί του Κυπριακό Πρόβλημα
2.1. Το Πρόγραμμα της Κυβέρνησης Αντιιμπεριαλιστικού Ενωμένου Μετώπου (Το Ελάχιστο Πρόγραμμα)
Α. Στη Σφαίρα του Πολιτικού
Β. Στη Σφαίρα της Οικονομίας
Όλες οι τράπεζες πλην των συνεργατικών θα εθνικοποιηθούν. Οι συνεργατικές τράπεζες θα δοθούν πίσω στους πραγματικούς τους ιδιοκτήτες (τους παραγωγούς) και θα διασφαλιστεί ότι θα διοικούνται από δημοκρατικά σχηματισμένους μηχανισμούς. Ένα και μόνο νόμισμα θα κυκλοφορεί σε όλη την Κύπρο. Κάθε είδους ασφάλισης θα είναι υπό κρατικό έλεγχο.
Όλες οι μεγάλες βιομηχανικές επιχειρήσεις θα εθνικοποιηθούν και προτεραιότητα θα δοθεί στις τεχνολογικές επενδύσεις στη βιομηχανία
α) Η μεγάλες αγροτικές επιχειρήσεις (εδώ το μέγεθος θα πρέπει να κατανοηθεί όχι με όρους μεγάλων εκτάσεων γης, αλλά με όρους κεφαλαίων και παραγωγής) θα εθνικοποιηθούν. β) Οι αχρησιμοποίητες εκτάσεις θα εθνικοποιηθούν και θα συγχωνευθούν. γ) Οι εκτάσεις του Βακουφιού, της Εκκλησίας και των μεγαλογαιοκτημόνων και η μη κινητή περιουσία τους και αγροτικά μέσα παραγωγής θα εθνικοποιηθούν. δ) Προκειμένου να αυξηθεί η παραγωγικότητα στη γεωργία θα πρέπει: i. Η συγχώνευση της γης: τα μικρά αγροτεμάχια θα πρέπει να ενωθούν ii. Θα πρέπει να ενθαρρυνθούν συνεταιρισμοί στη γεωργία iii. Κρατικές φάρμες θα πρέπει να δημιουργηθούν και να αποτελούν υπόδειγμα στις αγροτικές επιχειρήσεις iv. Πρέπει να δοθεί σημασία στη χρήση της τεχνολογίας στις κρατικές φάρμες, και επίσης σ’ αυτό θα πρέπει να ενθαρρυνθούν και οι συνεταιρισμοί ε) Ξηρασία: Η χρήση των υπόγειων υδάτινων πόρων θα εθνικοποιηθούν και η χρήση τους με επιστημονικές μεθόδους θα εφαρμοστεί.
α) Οι εισαγωγές και εξαγωγές θα διεξάγονται εξ’ ολοκλήρου από το κράτος. β) Θα παρθούν συναλλακτικά μέτρα που θα ενθαρρύνουν την εθνική παραγωγή.
α) Όλες οι αεροπορικές και ακτοπλοϊκές μεταφορές θα εθνικοποιηθούν β) Όλες οι μεγάλης κλίμακας και ιδιοκτησίας ξένων κεφαλαίων τουριστικές επιχειρήσεις θα εθνικοποιηθούν γ) Όλες οι χαρτοπαικτικές λέσχες και τα νυχτερινά καταγώγια θα κλείσουν δ) Όλες οι ακτές και παραλίες θα είναι ανοικτές στο λαό ε) Η προστασία του περιβάλλοντος και των ιστορικών τοποθεσιών θα διασφαλιστεί
Γ. Στη Σφαίρα της Κοινωνικής Ζωής
α) Δωρεάν και Υποχρεωτική Εκπαίδευση μέχρι τα 17. β) Οι εκπαιδευτικές πολιτικές θα πρέπει να αναθεωρηθούν και να εκκαθαριστούν από σοβινιστικές και αντιεπιστημονικές ιδεολογίες. γ) Όλα τα ιδιωτικά πανεπιστήμια θα εθνικοποιηθούν και νέα αυτόνομη και επιστημονική δομή θα δημιουργηθεί. Ο αριθμός των πανεπιστημίων θα καθοριστεί σύμφωνα με τις ανάγκες. δ) Οι πρυτάνεις και οι αρχι-καθηγητές με τους βοηθούς τους θα εκλέγονται απ’ τους λέκτορες και τους καθηγητές για δυο χρόνια. ε) Η εκπαίδευση θα σχεδιαστεί σύμφωνα με τις ανάγκες της χώρας μας.
α) Οι υπηρεσίες υγείας θα είναι δωρεάν για όλους. β) Δεν πρόκειται να παραχωρηθούν άδεις για ιδιωτικοποίηση της υγείας. γ) Θα εισαχθεί κρατικό σύστημα “περιφερειακού/τοπικού χειρουργείου”. δ) Το σύστημα υγείας θα είναι αυτόνομο και δημοκρατικό. Οι διευθυντές και διοικητές θα εκλέγονται απ’ το ιατρικό προσωπικό. ε) Η διοίκηση και η επιθεώρηση των εκπαιδευτικών υπηρεσιών θα διεξάγεται από κεντρικές και τοπικές αρχές.
Δ. ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ
α) Εκλογή όλων των δικαστών, κατήγορων και διοικητών των κρατικών τμημάτων απ’ το λαό και η απομάκρυνση τους οποιαδήποτε στιγμή. β) Δικαίωμα σε κάθε πολίτη να στέλνει οποιοδήποτε κυβερνητικό υπάλληλο στα δικαστήρια θα διασφαλιστεί. γ) Η δικαιοσύνη θα σχηματίζεται από γενικά και τοπικά αντιιμπεριαλιστικά τοπικά συμβούλια. δ) Ο ρόλος της τοπικής αυτοδιοίκησης στην περιφερειακή διοίκηση θα αναβαθμιστεί προκειμένου να γίνει πιο αποτελεσματική στην κοινωνική της προσφορά.
Ε. ΑΜΥΝΑ ΚΑΙ ΑΣΦΑΛΕΙΑ
Τα όργανα άμυνας και ασφάλειας της χώρας θα αναδιοργανωθούν με τέτοιο τρόπο ούτως ώστε να προστατεύουν τα λαϊκά συμφέροντα.
2.2 ΤΟ ΜΕΓΙΣΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ
Το μέγιστο πρόγραμμα του Κόμματός μας είναι η εγκαθίδρυση και η οικοδόμηση της ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗΣ κοινωνίας. Γι αυτό το στόχο μετά την επίτευξη του στόχου μας – για ανεξάρτητη και δημοκρατική Κύπρο, υπό την ηγεσία της εργατικής τάξης και επίσης με την διασφάλιση της υποστήριξης της μικροαστικής τάξης και στρωμάτων, το ακόλουθο σοσιαλιστικό πρόγραμμα θα μπει σε εφαρμογή.
Α. Βιομηχανία, Υπηρεσίες Μεταφορών και Τηλεπικοινωνιών
α) Η κατάσχεση και προλεταριακή εθνικοποίηση όλων των μεγάλης κλίμακας ιδιωτικών επιχειρήσεων (εργοστάσια, ορυχεία και ηλεκτροπαραγωγικών σταθμών), και η μεταβίβαση όλων των Κρατικών και δημοτικών επιχειρήσεων στη Σοσιαλιστική εξουσία. β) Η κατάσχεση και προλεταριακή εθνικοποίηση των πλεύσιμων υδάτινων διόδων, όλων των υπηρεσιών μεταφοράς και την μεταβίβαση όλων των Κρατικών και δημοτικών υπηρεσιών μεταφοράς στη Σοσιαλιστική εξουσία. γ) Η κατάσχεση και προλεταριακή εθνικοποίηση των ιδιωτικών υπηρεσιών τηλεπικοινωνίας (τηλεόραση, ραδιόφωνο, τηλέφωνο και όλων των γραμμών επικοινωνίας και δορυφόρων) και την μεταβίβαση όλων των Κρατικών και δημοτικών υπηρεσιών τηλεπικοινωνιών στη Σοσιαλιστική εξουσία. δ) Η οργάνωση της εργατικής διοίκησης της βιομηχανίας. Η εγκαθίδρυση Κρατικών οργάνων για τη διοίκηση της βιομηχανίας με πρόνοια για τη στενή συμμετοχή των συνδικάτων σ’ αυτή τη διοίκηση.
Β). Γεωργία
α) Η κατάσχεση και προλεταριακή εθνικοποίηση όλων των μεγάλων κτηματικών περιουσιών στις πόλεις και την ύπαιθρο (κρατικές, εκκλησιαστικές, βακούφια) και την μεταβίβαση όλης της Κρατικής και κτηματικής περιουσίας συμπεριλαμβανομένων των δασών, μεταλλευμάτων, λιμνών, ποταμών κτλ στη Σοσιαλιστική εξουσία με επακόλουθη εθνικοποίηση όλης της γης. β) Η κατάσχεση όλης της περιουσίας που χρησιμεύει στην παραγωγή που ανήκει σε μεγάλες κτηματικές εκτάσεις όπως κτήρια, μηχανήματα κτλ, ζώα, επιχειρήσεις παρασκευής αγροτικών προϊόντων (αλευρόμυλοι, τυροκομεία, γαλακτοκομικές φάρμες, εργοστάσια αποξήρανσης φρούτων και λαχανικών, κλπ). γ) Η μεταβίβαση των μεγάλων καπιταλιστικών ιδιοκτησιών και των οικονομικά σημαντικών στη διοίκηση των οργάνων της προλεταριακής εξουσίας και των Σοσιαλιστικών οργανώσεων αγροκτημάτων. δ) Απαγόρευση αγοράς και πώλησης γης ως μέσο απαγόρευσης του περάσματός της στα χέρια, καπιταλιστών, σπεκουλαδόρων, κτλ. ε) Αγορά της παραγωγής των μικρών αγροκτημάτων. Ενθάρρυνση των μικρών αγροτών να αποποιηθούν τις μικρές παραγωγικές τους μονάδες και να συμμετάσχουν στις κρατικές φάρμες ως εργάτες-διοικητές με τον να τεθούν παραδείγματα παροχής καλύτερου βιοτικού επιπέδου και συνθηκών εργασίας στις Κρατικές φάρμες.
Γ. Εμπόρια και Πίστωση
α) Κατάσχεση και προλεταριακή εθνικοποίηση των ιδιωτικών τραπεζών (του συνόλου αποθεμάτων χρυσού, όλων των ασφαλειών, καταθέσεων, κλπ θα μεταβιβαστούν στο προλεταριακό κράτος), το σοσιαλιστικό κράτος θα αναλάβει τη διεύθυνση των τραπεζών που ανήκουν στο Κράτος, τους δήμους κλπ β) Συγκέντρωση της τραπεζικής λειτουργίας, όλες οι μεγάλες εθνικοποιημένες τράπεζες θα υπάγονται στην Κεντρική Κρατική τράπεζα. γ) Κατάσχεση και προλεταριακή εθνικοποίηση του χονδρεμπορίου και μεγάλων επιχειρήσεων λιανικής πώλησης (μεγάλες υπεραγορές, αποθήκες, καταστήματα, αποθέματα αγαθών, κλπ) και μεταβίβαση τους στα όργανα του Σοσιαλιστικού κράτους. δ) Μονοπώλιο εξωτερικού εμπορίου. ε) Άρνηση πληρωμής του Δημόσιου Χρέους στους ξένους και ντόπιους καπιταλιστές.
Δ. Συνθήκες Ζωής και Εργασίας
α) Μείωση της εργάσιμης μέρας σε έξι ώρες και σε τέσσερις ώρες στις βιομηχανίες οι οποίες είναι ιδιαίτερα επιβλαβείς για την υγεία των εργατών. Η ρύθμιση για περαιτέρω μείωση της εργάσιμης μέρας αντιστοιχεί στην αύξηση της παραγωγικότητας της εργασίας. β) Απαγόρευση, ως κανόνας, της νυχτερινής εργασίας και εργασίας σε βλαβερά επαγγέλματα για όλες τις γυναίκες. Απαγόρευση της παιδικής εργασίας. Απαγόρευση των υπερωριών. γ) Υποχρεωτική εκπαίδευση μέχρι τα 17 χρόνια. Αναδιοργάνωση της εργασίας της νεολαίας κάτω των 18 ετών, ούτως ώστε να συνδυάζει την εργασία στη βιομηχανία με τη γενική και πολιτική εκπαίδευση. δ) Κοινωνική ασφάλιση κάθε μορφής (ασθενείας, γηρατειών, ατυχήματος, ανεργίας, κλπ) με Κρατικά έξοδα (και με έξοδα των ιδιοκτητών ιδιωτικών επιχειρήσεων όπου συνεχίζουν να υπάρχουν), οι υποθέσεις ασφάλισης να διευθύνονται από τους ίδιους τους ασφαλιζόμενους. ε) Πλήρης ισότητα ανάμεσα σε άντρες και γυναίκες ενώπιον του νόμου και στην κοινωνική ζωή: ριζική μεταρρύθμιση του γάμου και του οικογενειακού δικαίου, αναγνώριση της μητρότητας ως κοινωνικής λειτουργίας, προστασία των μητέρων και των νεογέννητων. Οικουμενική παροχή εγκαταστάσεων για κοινωνική φροντίδα και ανατροφή των νεογέννητων και των παιδιών. Η δημιουργία των ιδρυμάτων που θα ανακουφίζουν το βάρος του οικιακού μόχθου (δημόσιες κουζίνες και πλυντήρια) και συστηματική πολιτιστική πάλη ενάντια στην ιδεολογία και τις παραδόσεις της γυναικείας δουλείας.
Ε. Στέγαση
α) Κατάσχεση της μεγάλης οικιστικής περιουσίας και μεταβίβασή της στη διοίκηση των τοπικών Σοβιέτ. β) Οι εργάτες θα μετακομίσουν στις οικιστικές περιοχές των αστών. γ) Παλάτια και μεγάλα δημόσια κτίρια θα τεθούν στη διάθεση των εργατικών οργανισμών. δ) Διεξαγωγή εκτεταμένου οικιστικού προγράμματος.
ΣΤ. Εθνικά και Αποικιακά Ζητήματα
α) Αναγνώριση του δικαιώματος για πλήρη αυτοδιάθεση σε όλα τα έθνη ανεξάρτητα από φυλή, δηλαδή αυτοδιάθεση συμπεριλαμβανομένου και του δικαιώματος για Κρατικό διαχωρισμό. β) Εθελοντική ενοποίηση και συγκέντρωση των στρατιωτικών και οικονομικών δυνάμεων όλων των απελευθερωμένων απ’ τον καπιταλισμό εθνών, με σκοπό την πάλη ενάντια στον ιμπεριαλισμό και το χτίσιμο της σοσιαλιστικής οικονομίας. γ) Ευρύς και αποφασιστικός αγώνας ενάντια στην επιβολή κάθε είδους περιορισμού απέναντι σε κάθε εθνότητα, έθνος και φυλή. Πλήρης ισότητα όλων τω εθνών και φυλών. δ) Πολιτιστική ανάπτυξη όλων των εθνοτήτων χωρίς περιορισμούς. ε) Παραχώρηση κάθε βοήθειας στις οικονομικά, πολιτικά και πολιτιστικά οπισθοδρομικές περιοχές για την οικονομική, πολιτική και πολιτιστική τους ανάπτυξη ούτως ώστε να τεθεί μια στέρεα βάση για πλήρη εθνική ισότητα. στ) Πάλη ενάντια στα υπολείμματα του σοβινισμού, του εθνικού μίσους, των φυλετικών προκαταλήψεων και άλλων ιδεολογημάτων της φεουδαρχικής και καπιταλιστικής βαρβαρότητας.
Ζ. Μέσα Ιδεολογικής Επιρρόής
α) Εθνικοποίηση των τυπογραφείων. β) Κρατικό μονοπώλιο στις εφημερίδες και τις εκδόσεις βιβλίων. γ) Εθνικοποίηση των μεγάλων κινηματογράφων, θεάτρων, τηλεοπτικών επιχειρήσεων από το σοσιαλιστικό κράτος. δ) Εθνικοποίηση των εταιριών λογισμικού και κρατικό μονοπώλιο στην παραγωγή λογισμικού. ε) Χρησιμοποίηση των εθνικοποιημένων μέσων διανοητικής παραγωγής για την πιο εκτεταμένη πολιτική και γενική εκπαίδευση των εργαζομένων και για το χτίσιμο της νέας σοσιαλιστικής κουλτούρας σε μια προλεταριακή ταξική βάση.
Η. Η Αυτοματοποίηση της Κοινωνικής Ζωής
Ένα σχέδιο για πλήρως ολοκληρωμένη, συνεχή και αυτοματοποιημένη παραγωγή, μεταφορά και διανομή θα σχεδιάστει. Για να υλοποιηθεί αυτό το σχέδιο είναι απαραίτητο να εδραιωθεί η αλληλοσύνδεση όλων αυτών των μονάδων μέσω υπολογιστών εξοπλισμένων με δίκτυο επικοινωνίας και διαχείρισή τους μέσω ενός κέντρου. Κάθε δραστηριότητα που θα παίρνει μέρος σ’ αυτή τη διαδικασία θα μπορεί να έχει πρόσβαση στις πληροφορίες άμεσα μέσω του δικτύου υπολογιστών. Αυτό θα δημιουργήσει ένα νέο κρατικό μηχανισμό της κοινωνίας όπου όλα όσα θα παράγονται και θα καταναλώνονται απ’ όλους, θα ελέγχονται από όλους. Όταν θα μπει σε εφαρμογή αυτό το σχέδιο, όλο αυτό το σύστημα θα χρησιμεύει ως μέσο διακυβέρνησης της κοινωνίας όπου κάθε ληφθείσα απόφαση θα είναι ανοικτή προς εξέταση από τον καθένα και θα παρέχει συνθήκες διαφωνίας προς αυτές. Συνεχή δημοψηφίσματα θα είναι στην ημερήσια διάταξη για τις διαδικασίας κοινωνικών αποφάσεων. Μιας και αυτό αντιπροσωπεύει την ανώτατη μορφή δημοκρατίας, δηλαδή την ανώτατη μορφή διακυβέρνησης των ανθρώπων από ανθρώπους, αυτή θα είναι και η τελική μορφή δημοκρατίας. Ενώ τα μέλη αυτής της κοινωνίας θα αρχίσουν να τα υλοποιούν και να ξεπερνούν τις προκαταλήψεις που απέμειναν απ’ τη βάρβαρη καπιταλιστική κοινωνία, η ανάγκη για διακυβέρνηση και άρα για δημοκρατία θα εξαφανιστεί, όλο το κρατικό οικοδόμημα θα γίνει άχρηστο και θα περάσει στην ιστορία. Αυτή η κοινωνική δομή, που θα μπορέσουμε να αρχίσουμε να οικοδομούμε σύντομα μετά την άνοδο της εργατικής τάξης στην εξουσία, θα είναι και το τελευταίο πολιτικό εγχείρημα της ανθρωπότητας που θα πραγματοποιηθεί. Αυτή θα είναι η αταξική κοινωνία, μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση, δηλαδή η κομμουνιστική κοινωνία.
Η Δημοκρατία και οι δημοκρατικές μέθοδοι δηλαδή η αυτοκυβέρνηση του λαού, είναι η μόνη μέθοδος δουλειάς του ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ. Βασισμένο στην θεμελιώδη αρχή της δημοκρατίας και πράττοντας ανάλογα με τις ανάγκες κι απαιτήσεις της πλειοψηφίας των πολιτών, το ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ δεν μπορεί να αποδεχθεί οποιαδήποτε πρόταση ή μέτρο της αστικής τάξης ενάντια σε αυτή την αρχή. Στη δουλειά του δεν μπορεί να αποδεχθεί οποιοδήποτε περιορισμό ο οποίος αντιτίθεται σε αυτή την αρχή. Έχοντας συνείδηση ότι αυτή η αρχή παραβιάζεται στο Νότο και κυρίως στο Βορρά απ’ την αστική τάξη, το ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ θεωρεί τις τοπικές και τις γενικές εκλογές που διεξάγονται στις τωρινές αστικές συνθήκες, ως μέσο εφαρμογής αυτής της βασικής αρχής, ως μέσο αναγνώρισης και εφαρμογής αυτής της αρχής απ’ τους πολίτες και ως μέσο οργάνωσης για απόκτησης της εξουσίας. Το ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ αρνείται να πάρει μέρος σε οποιαδήποτε αστική κυβέρνηση. Ως εκ τούτου, το ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ θα εργαστεί μαζί με τους ανένταχτους, τα κόμματα, τα συνδικάτα και άλλες μαζικές οργανώσεις που ισχυρίζονται ότι είναι αντιιμπεριαλιστικές για να εφαρμόσουν τη μέθοδο καθορισμού των υποψηφίων απ’ τις τοπικές, γενικές και Παν-Κύπριες εκλογές από τους ανένταχτους, τα κόμματα, τα συνδικάτα και άλλες μαζικές οργανώσεις που ισχυρίζονται ότι είναι αντιιμπεριαλιστικές, παρουσίαση όλων αυτών των υποψηφίων στις μάζες και καθορισμού των υποψηφίων που στηρίζονται απ’ την πλειοψηφία των μαζών ως υποψηφίων όλων μας και συμμετοχή στις εκλογές με αυτούς τους υποψήφιους.
3.1. Η Ενότητα της Εργατικής Τάξης
Τα συμφέροντα της εργατικής τάξης της Κύπρου υπό τις παρούσες συνθήκες μπορεί να διασφαλιστεί με τη υπεράσπιση και την επίτευξη της ανεξαρτησίας και της ακεραιότητας της Κύπρου. Η υπεράσπιση της εργατικής τάξης της Κύπρου μπορεί να επιτευχθεί βάζοντας ένα τέλος στη διαίρεση της Κύπρου και της εργατικής της τάξης βάση της εθνικότητας και της θρησκείας. Η επίτευξη της ακεραιότητας και ανεξαρτησίας της Κύπρου είναι δυνατή μόνο βάζοντας ένα τέλος στη διαίρεση της εργατικής τάξης της Κύπρου βάση εθνικότητας, δημιουργώντας Παγκύπριες ενιαίες οργανώσεις, με αρχή απόρριψης της οργάνωσης βάση της διαίρεσης λόγω εθνικότητας, δηλαδή μια Κύπρος, μια εργατική τάξη. Είναι ξεκάθαρο ότι αυτοί που δεν δρουν στη βάση αυτού του καλέσματος διαδίδουν τον αστικό εθνικισμό ανάμεσα στις τάξεις της εργατικής τάξης και ως εκ τούτου απορρίπτουν την πάλη ενάντια στη διαίρεση της Κύπρου σε εθνική βάση. Όσο αυτοί που απορρίπτουν αυτό το κάλεσμα μιλούν εν ονόματι του σοσιαλισμού είναι ξεκάθαρο ότι αυτοί είναι σοσιαλ-σοβινιστές. Όλοι οι περιορισμοί στο σχηματισμό κοινών οργανώσεων και κοινών δράσεων ενάντια στην εργατική μας τάξη και το λαό θα πρέπει να αρθούν άμεσα. Σε αυτό το πλαίσιο καλούμε όλες τις εργατικές ενώσεις της εργατικής τάξης να αρχίσουν να εργάζονται για την εξίσωση των συνθηκών εργασίας, των εργατικών νόμων και των μισθών σε όλη την Κύπρο. Αυτή η καμπάνια δεν θα πρέπει να οδηγήσει στην αποδυνάμωση της θέσης των Ελληνοκύπριων εργατών οι οποίοι έχουν καλύτερες συνθήκες σε σχέση με τους Τουρκοκύπριους εργάτες. Η κατάσταση των Ελληνοκύπριων εργατών δεν είναι και τόσο καλή, πόσο μάλλον τέλεια, όπως πιστεύεται. Η προαναφερόμενη καμπάνια θα πρέπει να διεξαχθεί μαζί με την καμπάνια για βελτίωση της θέσης των Ελληνοκύπριων εργατών κι όχι να της βάλει ένα τέλος. Κοινοί εργατικοί νόμοι σε όλη την Κύπρο! Ίσοι μισθοί για ίση εργασία σε όλη την Κύπρο! Ίδιες συνθήκες εργασίας σε όλη την Κύπρο! Επίσης καλούμε όλες τις εργατικές ενώσεις και κόμματα που δεν αποτελούν εργατικές οργανώσεις, οργανώσεις νεολαίας και όλες τις δημοκρατικές, προοδευτικές οργανώσεις να δράσουν σύμφωνα με την αρχή “Μια Κύπρος, μια Οργάνωση” και άρα να δώσουν ένα χτύπημα στο σοβινισμό και τη διαίρεση της Κύπρου σε εθνική βάση. Εν τω μεταξύ, καλούμε όλες τις Ελληνοκυπριακές και Τουρκοκυπριακές δημοκρατικές και προοδευτικές οργανώσεις του εξωτερικού, να συνεργαστούν και να δουλέψουν μαζί σε όλα τα πεδία και να δουλέψουν στις χώρες τους για να μπει ένα τέλος στην εθνική διαίρεση.
3.2. Το Δικαίωμα για Απεριόριστη Ελευθερία Μετακίνησης και Αμοιβαίας Επίσκεψης, Άμεσα!
Το Κόμμα μας δεν πιστεύει ότι πρέπει να περιμένουμε μέχρι να επέλθει ειρηνευτική συμφωνία, για αμοιβαία επαναπροσέγγιση της εργατικής τάξης της Κύπρου. Παρότι οι έμποροι του πολέμου και οι αστοί εξουσιαστές σε Νότο και Βορρά δεν μπορούν κάπως να συμφωνήσουν να συμβιβάσουν τα εγωιστικά τους συμφέροντα και διεξάγουν πολεμικές προετοιμασίες, μπορούν να παρέχουν στο λαό μας ελευθερία μετακίνησης χωρίς περιορισμούς και το δικαίωμα για αμοιβαία επίσκεψη πριν ακόμη επέλθει συμφωνία για λύση του Κυπριακού προβλήματος.
3.3. Ειρήνη Άνευ Όρων στην Κύπρο Τώρα!
Έχοντας συνείδηση του πιο σημαντικού βήματος το οποίο θα βάλει τέλος στη διαίρεση της εργατικής τάξης της Κύπρου, ειρήνης και συμβιβασμού ανάμεσα στους ιμπεριαλιστές, βρισκόμαστε αντιμέτωποι με την πιο επείγουσα απαίτηση, την υλοποίηση και απαίτηση για Ειρήνη Άνευ Όρων στην Κύπρο Τώρα! Το Κόμμα μας θα είναι στην εμπροσθοφυλακή για τη διεξαγωγή ενός συνεπούς αγώνα αλληλέγγυο προς τους εργάτες της Τουρκίας, της Ελλάδας και της Αγγλίας και του εργατικού κινήματος σ’ όλο τον κόσμο προκειμένου να επιτευχθεί επειγόντως η απαίτηση για ειρήνη.
3.4. Οι Σοσιαλιστές θα πρέπει να βάλουν μπρος το σύνθημα “μετατροπής ενός πολέμου σε εμφύλιο πόλεμο” ενάντια στην απειλή ιμπεριαλιστικού πολέμου της αστικής τάξης, να κινητοποιήσει τις μάζες ενάντια στο σύνθημα της “μητέρας πατρίδας” των ρεφορμιστών και των ρεβιζιονιστών και να ανατρέψουν τη “δική τους” αστική τάξη ως καθήκον τους. 3.5. Το Σοσιαλιστικό Κόμμα της Κύπρου είναι ενήμερο του γεγονότος ότι είναι πιθανό να θέσεις στην πράξη την αμεσοδημοκρατία με την παρούσα τεχνολογία Η/Υ και θα θέσει την αμεσοδημοκρατία στη δικιά του πρακτική όπως επίσης και τη μέθοδο διακυβέρνησης της χώρας απ’ τους πολίτες της. 3.6. Θα διεξάγει τη δουλειά του με πλαίσιο ανεβάσματος των ικανοτήτων και συνειδητοποίησης των δημοκρατικών αγώνων μαζί με τους πολίτες σε όλα τα πεδία προκειμένου να τους προστατέψει από όλες τις οικονομικές, πολιτικές και άλλες επιθέσεις της αστικής τάξης. Οι Σοσιαλιστές παλεύουν με αφοσίωση και θάρρος και έχουν συνείδηση ότι η προλεταριακή νίκη στο διεθνές ταξικό μέτωπο θα επιτευχθεί παρά τον αιματηρό τρόμο της αστικής τάξης.
“Οι Κομμουνιστές θεωρούν ανάξιο τους να κρύβουν τις απόψεις και τις προθέσεις τους. Δηλώνουν ανοιχτά ότι οι σκοπόι τους μπορούν να πραγματοποιηθούν μονάχα με την βίαιη ανατροπή όλου του σημερινού κοινωνικού καθεστώτος. Ας τρέμουν οι κυρίαρχες τάξεις μπροστά σε μια Κομμουνιστική επανάσταση. Οι προλετάριοι δεν έχουν να χάσουν σ’ αυτή τίποτε άλλο παρά τις αλυσίδες τους. Έχουν να κερδίσουν έναν κόσμο ολόκληρο.”
“Εργάτες όλων των χωρών, ενωθείτε!” (Κάρολος Μαρξ και Φρειδερίκος Ενγκελς, Το Κομμουνιστικό Μανιφέστο)